พบชีวิต
คำพูดของพ่อกรีดลึกลงในใจของราวี “แกมันไม่ได้เรื่อง แกทำให้ครอบครัวต้องขายหน้า” เทียบกับพี่น้องที่มีพรสวรรค์ ราวีถูกมองว่าทำให้ครอบครัวเสื่อมเสีย เขาพยายามเอาดีด้านกีฬา และทำได้ดี แต่ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองไม่เอาไหน เขาสงสัยว่า ผมจะเป็นอย่างไรต่อไป ผมไม่ได้เรื่องจริงๆ หรือ ผมจะหนีจากชีวิตอย่างไม่เจ็บปวดได้ไหม ความคิดเหล่านี้หลอกหลอนเขา แต่เขาไม่เคยบอกใครเลย เพราะเป็นสิ่งที่ไม่มีใครทำกันในวัฒนธรรมของเขา เขาถูกสอนให้ “เก็บเรื่องปวดใจไว้กับตัว แม้โลกจะพังก็พยุงเอาไว้”
ไม่ใช่อย่างที่เห็น
ดอนเป็นสุนัขพันธุ์บอร์เดอร์คอลลี่ที่อาศัยอยู่ในฟาร์มแห่งหนึ่งใน เซาท์แลนาร์กเชอร์ ประเทศสก็อตแลนด์ เช้าวันหนึ่งดอนและทอม เจ้าของของมันออกไปตรวจตราฝูงสัตว์ด้วยกันด้วยรถบรรทุกขนาดเล็ก เมื่อไปถึง ทอมลงจากรถแต่ลืมดึงเบรกมือ รถจึงไหลลงเนินและแล่นตัดถนนสองเลนก่อนจะหยุดลงอย่างปลอดภัยโดยมีดอนนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับ มองดูแล้วเหมือนกับสุนัขออกมาขับรถเล่นยามเช้า แต่ความจริงคือสิ่งต่างๆ อาจไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น
คริสต์มาสในค่ายกักกัน
ศจ.มาร์ติน นีโมเลอร์ ศิษยาภิบาลผู้มีชื่อเสียงชาวเยอรมันถูกกักในค่ายกักกันของนาซีเกือบแปดปี เพราะเขาต่อต้านฮิตเลอร์อย่างเปิดเผย ในคืนก่อนวันคริสต์มาสปี 1944 นีโมเลอร์กล่าวถ้อยคำแห่งความหวังแก่เพื่อนผู้ร่วมจองจำในดาฮาวว่า “เพื่อนที่รักของข้าพเจ้า ในวันคริสต์มาสนี้...ให้เราแสวงหาพระกุมารผู้เสด็จมาเพื่อร่วมแบกรับทุกสิ่งที่ถ่วงเราอยู่...พระเจ้าได้ทรงสร้างสะพานจากพระองค์มาหาเรา รุ่งอรุณแห่งเบื้องบนได้มาถึงเราแล้ว”
ความรักวิเศษ
หตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์ครั้งสุดท้ายในพันธสัญญาเดิม บันทึกไว้ในเอสราและเนหะมีย์ เมื่อพระเจ้าอนุญาตให้ประชากรอิสราเอลกลับจากการถูกเนรเทศ และกลับมาตั้งรกรากในเยรูซาเล็ม มีการสร้างพระวิหารขึ้นใหม่ และซ่อมแซมกำแพง
ทุุกคนยังอยู่ดี
เดือนมกราคม 1915 เรือเอนดูแรนซ์ชนน้ำแข็งและติดอยู่บริเวณนอกชายฝั่งแอนตาร์คติกา กลุ่มนักสำรวจขั้วโลกที่นำโดยเออร์เนสต์แชคเกิลตันรอดชีวิตและพายเรือชูชีพสามลำไปถึงเกาะแห่งหนึ่ง พวกเขาติดอยู่บนเกาะร้าง ห่างไกลเส้นทางเดินเรือ แต่ยังเหลือความหวังข้อหนึ่ง วันที่ 24 เมษายน 1916 ชาย 22 คนมองดูแชคเกิลตันกับเพื่อนร่วมชะตาอีกห้าคนลงเรือชูชีพลำน้อยมุ่งสู่เกาะจอร์เจียใต้ที่อยู่ห่างไป 1,200 กม. โอกาสแทบไม่มี และถ้าไปไม่ถึง ทุกคนก็ต้องตาย แต่สี่เดือนต่อมาพวกเขาดีใจมาก เมื่อมีเรือปรากฏขึ้นพร้อมกับแชคเกิลตันบนหัวเรือตะโกนถามว่า “ทุกคนอยู่ดีไหม” และมีคนตะโกนตอบว่า “ทุกคนยังอยู่ดี”
แมลงวันเตือนใจ
ตอนที่ฉันเพิ่งเริ่มทำงานในสำนักงานเล็กๆ ที่ฉันเช่าอยู่ตอนนี้ สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่มีเพียงแมลงวันเซื่องๆ ไม่กี่ตัว แมลงวันบางตัวตายตกอยู่ตามพื้นและขอบหน้าต่าง ฉันเอาพวกมันไปทิ้งจนหมด เหลือไว้หนึ่งตัวตรงที่ที่มองเห็นได้ง่าย
ระลอกคลื่นแห่งความหวัง
ในปี 1966 โรเบิร์ต เคนเนดี้ วุฒิสมาชิกสหรัฐได้กล่าวถ้อยคำแห่งความหวังแก่ผู้ต่อต้านการเหยียดสีผิวในประเทศแอฟริกาใต้ ในสุนทรพจน์อันโด่งดัง “ระลอกคลื่นแห่งความหวัง” เขาประกาศว่า “ทุกครั้งที่มีใครลุกขึ้นเพื่ออุดมการณ์ หรือกระทำสิ่งใดเพื่อยกระดับชีวิตของผู้อื่น หรือต่อต้านความอยุติธรรม เขาได้ส่งระลอกคลื่นเล็กๆ แห่งความหวังรวมเข้ากับแรงกระเพื่อมของพลังและความกล้าหาญจากที่อื่นนับล้าน ระลอกคลื่นเหล่านั้นก่อตัวเป็นกระแสน้ำซึ่งสามารถทำลายล้างกำแพงอันแข็งแกร่งของการกดขี่และการต้านทานได้"
ความหวังยังอยู่
เมื่อมีโศกนาฏกรรมหนักหนาสั่นคลอนชีวิต ทุกคนแสวงหาคําตอบ เร็วๆ นี้ แม่ที่สูญเสียลูกวัยรุ่นพูดกับผมว่า “ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเชื่อได้อีกหรือเปล่า ฉันพยายาม แต่ก็ไม่เข้าใจพระเจ้าเลย เรื่องนี้หมายความว่าอะไร” ปัญหาใหญ่เช่นนี้ไม่มีคําตอบที่ง่าย แต่มีความหวังให้ผู้ที่เชื่อวางใจพระคริสต์ ไม่ว่าจะดื่มด่ำกับพระพรหรือกัดฟันสู้กับความเศร้า
จงมาหาเรา
ชาร์ล็อต เอลเลียต ประพันธ์บทเพลงนมัสการ “ใจชั่วเท่าใด” ขึ้นในปี 1834 เธอเจ็บป่วยอยู่หลายปี และแม้ว่าเธออยากจะระดมทุนเพื่อช่วยเหลือโรงเรียนสำหรับเด็กหญิง แต่เธอป่วยมาก เธอรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า และภาวะซึมเศร้านี้ทำให้เธอเริ่มสงสัยในความเชื่อที่มีต่อพระคริสต์ เธอเขียนเพลง “ใจชั่วเท่าใด” เพื่อตอบสนองต่อความสงสัยของตน ปมเหตุแห่งความซึมเศร้าของเธอ อาจเห็นได้ชัดเจนที่สุดในเนื้อเพลงที่กล่าวว่า
